4.08.2012

fot. Krysia Janusz

Nie ma co za wiele pisać...

Wszystko było jak z bajki.

Kiedy ochłonę, będę mogła pewnie napisać o wiele więcej, jak na razie powiem tylko tyle, że gdyby nie nasi przyjaciele i rodzina, którzy nie tylko z nami byli, ale także nakrywali do stołu, filmowali, grali i śpiewali dla nas, ten dzień, mimo zamówionej pogody nie byłby tak słoneczny.

tak cudownie przygotowane było miejsce do siedzenia!

Chwilę przed wejściem do kościoła poprawiałam jeszcze makijaż w lusterku naszej super bryki ;-)

A to właśnie nasza ślubna bryka, za której użyczenie bardzo dziękujemy sąsiadowi rodziców.

Ślub odbył się w pięknym siedemsetletnim kościele w Ząbrowie.

Przygrywały nam barokowe organy i trąbka, a ksiądz, który na wesele przyjechał na motorze, mówił bardzo pięknie.

Zamiast kwiatów poprosiliśmy gości o przywiezienie karmy dla zwierząt, która została przekazana do schroniska dla zwierząt w Iławie. Panowie ze schroniska przyjechali wraz z przedstawicielem i odebrali jedzonko. Na szczęście goście dopisali i dostosowali się do naszej prośby.

Czerwony Tulipan zrobił nam przepiękną niespodziankę i zagrał specjalnie dla nas. Ze swojego reportuaru wybrali takie piosenki, które ułożone w odpowiedniej kolejności tworzyły opowieść o spotkaniu, zauroczeniu, zakochaniu, miłości, namiętności i wspólnym życiu.

Choć podczas przysięgi małżeńskiej łamały nam się głosy, to dopiero podczas koncertu naprawdę mogłam się wzruszyć. Nikt nie widział, bo większość gości zajadała już rosół i grzybową ;-)

Wujek Piotr - mój chrzestny pięknie przygotował nam pierwszy taniec, a także poprowadził imprezę.

Na zdjęciu jestem z naszymi świadkami i bratową, pan młody gdzieś uciekł.

Dziewczyny uplotły mi piękny wianek z polnych kwiatów, z których zrobiły również dekorację na stoły. Już za chwilkę wianek trafić miał do obcych rąk, rąk dziewczyny, która najszybciej wyjdzie za mąż.

Kroimy tort. Całe, pyszne jedzenie na naszym weselu zrobiła moja kochana mama, która mimo pomocy pań i taty, nikogo nie chciała dopuścić do gotowania. Każde danie, każda kiełbasa, czy wędlina, wszystko było domowe i swojskie. Prawdziwe wiejskie wesele!

Koło czwartej rano poszliśmy z Aniołem na spacer, oczywiście nie przebierając się, przejeżdżający i przechodzący ludzie machali i cieszyli się do nas. Za pewne widok pary ubranej tak jak my, z psem na spacerze, nad ranem był dość zabawny.

Wiem, że relacja bardzo oschła, ale uwierzcie mi, że emocje były tak ogromne i takie bardzo moje, że nie wiem, czy w ogólę dam radę to wszystko opisać i ubrać w słowa, może za parę dni, jak ochłonę!