Ciepło - zimno

Nadeszła wreszcie zima. Wonne Wzgórze pokryło się cienką warstwą śniegu (oby nie było go więcej). Droga stała się twarda i nie zasysa już butów. Można bez problemu przejść suchą stopą i przejechać autem. Są też oczywiście minusy. W ostatniej chwili przed przyjściem mrozu zdążyliśmy okryć świerkowymi gałązkami kiełkujące w ogrodzie rośliny cebulowe, wrzosy i piwonie. Wielka pnąca róża i nowe drzewka owocowe już dawno otulone były geowłókniną, im nie zagraża więc niebezpieczeństwo. Zmartwił mnie również posadzony jesienią bez, który puścił już malusieńkie zielone listeczki. Wokół niego także postawiłam świerkowe gałązki, ale czy to coś da?
Ranek był zimny. Za oknem szron aż skrzył się na drzewach, a w domu z ust leciała para. Paliliśmy w kominku wilgotnym, wygrzebanym spod śniegu, a czasem i błota drewnem, temperatura jednak w porywach podskakiwała do trzynastu stopni. Wiedzieliśmy już, że to koniec palenia resztkami. Nadszedł czas na zamówienie drewna. W nadleśnictwie nie ustalili jeszcze cen na Nowy Rok i choć dzwoniłam co kilka dni, Leśniczy wciąż nie mógł nam drewna sprzedać. Wiedzieliśmy, że dłużej tak nie wytrzymamy. Pan Właściciel Domu zaczął gorączkowe poszukiwania opału. Okazało się, że wszystkie okoliczne składy świecą pustkami. Drewno zamówiliśmy więc z dość daleka. Wyjechaliśmy wcześniej z pracy i szczęśliwi czekaliśmy na dostawę. Przyjechały piękne bukowe szczapy, całe pięć metrów! Mąż porąbał je na drobne ustawił cudną piramidkę w kominku, dołożył gazety, podpalił i... Nic. Gazety się spaliły drewno nawet się nie zajęło. Po kilku próbach na szczapkach pojawił się niewielki płomień, były też efekty dźwiękowe – cały kominek zaczął syczeć. Dym buchał straszliwie. Drewno mimo swojej ceny i składanych nam obietnic było mokre. Ubraliśmy się w ciepłe swetry, golfy, opatuliliśmy w kołdry, koce i poszliśmy spać. Rano stopni było aż osiem. Co tu robić? Zastanawialiśmy się gorączkowo, czy zamówić inne drewno, które też może okazać się mokre, czy może węgiel i przerzucić się na piec? Okazało się jednak, że znajomy z pracy od Sebastiana ma dojście do suchego drewna. Znów odbyliśmy gorączkową naradę. Kupić, czy nie kupować? Wzięliśmy wolne. Pan Właściciel Domu pojechał na rekonesans i przywiózł na próbę kilka szczap. Zrobiliśmy dokładnie tak samo jak z poprzednim drewnem, którego stos leżał już przed domem. Odczekaliśmy kilka minut. Drewno było zmrożone i lodowate. Nie paliło się. Nie było na co czekać. Zamówiliśmy węgiel, który przyjechał w ciągu godziny. W ciągu tej godziny również ogień w kominku buchnął ciepłym płomieniem. Drewno było już rozgrzane i okazało się, że jest jednak suche. Węgiel już jechał. Znów narada, burza mózgów. W gruncie rzeczy mamy więc pięć metrów drewna mokrego, pięć suchego i tonę węgla. W domu jest ciepło i miło. Nie straszne są nam więc na razie podmuchy lodowatego wiatru, który chce wywiać z domu nasze ciepełko, nie straszny nam mróz i śnieg. W domku jest ciepło!
Drewno powoli układamy na ganku, do którego również powoli powstaje daszek. Na wiosnę daszek dostanie również dachówkę. Wtedy zbudujemy nową wiatę na drewno, na którą Pan Właściciel Domu już ma pomysł. Zbudujemy wiatę na drewno, które tym razem zamówimy u Leśniczego już wiosną i wtedy spokojnie przygotujemy je do zimy. Przez ten czas podeschnie pewnie również te pięć metrów mokrego buka. Nie ma więc tego złego, co by na dobre nie wyszło.
Pozdrawiam Was ciepło!