pierwszy cel zrealizowany

Zamówiłam przez internet dziesięć drzewek owocowych do naszego sadu. Cena drzewek zamówionych w sieci jest (dodając już kuriera) równo o połowę niższa niż w centrach ogrodniczych w Olsztynie. Mamy w sadzie kilka starych, ale bardzo smacznych odmian jabłoni, ogromną gruszę rosnącą przy samym domu, śliwy i czereśnie. Cały sad otoczony jest jesionami, czeremchą i bzami, które tworzą naturalny płot. Jednak druga część sadu była pusta, tylko ze śladami po spróchniałych pniach, których czas widocznie już się skończył. My również jak do tej pory nie zadbaliśmy o tę część. Rosły tam pokrzywy, wśród których wydeptane były dróżki – miejsce spacerów dzikich zwierząt. Kupiłam trzy jabłonki – każda owocująca w innym terminie, dwie grusze, dwie śliwy węgierki, morelę, czereśnię i wiśnię. Najbardziej cieszę się z wiśni, bo udało mi się kupić odmianę, która jest smakiem mojego dzieciństwa, bo właśnie Gwiazda północy rosła w naszym miejskim ogrodzie na ulicy Lipowej w Olsztynie, a ja często wspinałam się po jej gałęziach i zajadałam owoce. Te wiśnie lubił też nasz pies – Chart Irlandzki – Nazir, który skubał czerwone kulki prosto z drzewa, a potem pluł pestkami. Rodzice wycieli w końcu drzewko, a ja do dziś nie wiem czemu tak się stało. Tym razem uzbroiliśmy się w porządny szpadel renomowanej firmy ;-) . Pan Właściciel Domu posadził morelę i tu zaczęły się schody. Gdzie nie wbijał szpadla ziemia była twarda, niedostępna, pełno było w niej korzeni i kawałków cegieł. Ślady po dawnych fundamentach jakiejś budowli. Odeszliśmy trochę dalej i... Udało się wykopać dół, jednak już na granicy pokrzyw. Trzeba więc było zabrać się za wykoszenie „krzaczorów” i dopiero posadzić resztę drzewek. Teraz szpadel śmigał i szybko powstawały kolejne dołki, do których woziliśmy ziemię z kompostu i ogródka. Anioł dzielnie pomagał i kiedy tylko Pan Właściciel Domu rozpoczął dołek pojawiał się tam nasz pies, który nurzał się w błotku, poszerzając i pogłębiając łapami dół, a także spulchniając ziemię. Mimo, że cały sad ogrodzony jest pasem wysokiej zieleni, to w rogu jego nowej części akurat znajduje się prześwit z tylko jedną starą czereśnią. Żeby zmienić trasę zwierząt również trochę się napracowaliśmy. W pustym miejscu posadziliśmy krzaki pigwy, na której tydzień wcześniej złamały się dwie łopaty i trochę malin, zbyt rozrastających się przed naszym domem, a obok tych wspaniałości stanęła Stracho – baba. Każde drzewko otrzymało palik, na którego końcu zawiesiliśmy plastikowe butelki, pomalowane przeze mnie na kolory, a w następną sobotę dowiesimy ich jeszcze więcej i otulimy drzewka, tak aby nie chciały ich skubać zające. Wygląda to wszystko hm... Wiejsko, ale w końcu mieszkamy na wsi i bardzo nie chcemy żeby nasza praca poszła na marne i drzewka zostały zjedzone. Znacie jeszcze jakieś sposoby na odstraszenie zwierzyny? Zdjęcia z tego wielkiego wydarzenia, jakim było zakładanie przydomowego, młodego sadu, może w następnym poście, bo jestem w pracy i nie mam przy sobie aparatu. Pozdrawiam ciepło!