opowiastka

Upalne lato nam się zrobiło. Cieszy nas to niezwykle, tym bardziej że od jutra mamy urlop, a właściwie od piątku, bo w piątek czeka nas ważne wydarzenie, ale o tym może za jakiś czas napiszę. Powiem, tylko, że Pan Właściciel Domu musi przywdziać garnitur, którego tak nie lubi i zaprezentować, "pobronić" coś nad czym pracował kilka lat – trzymajcie kciuki.
Tymczasem jednak dni upływają na pracy i odpoczynku, pracy i odpoczynku. Odpoczynkiem są np. Kąpiele w jeziorze, które tak uwielbiam i które są idealną rehabilitacją dla mojej wciąż chorej nogi. W tygodniu jeździmy nad Wadąg, bo to po drodze z Olsztyna, w weekendy natomiast jeździmy nad jezioro Blanki oddalone od nas jakieś pięć kilometrów. Plaża jest tam malutka i dzika, często pusta, ponieważ dojechać trzeba drogą bardzo wyboistą, błotnistą, często zalaną przez okoliczne stawy, które ciągną się wzdłuż drogi. Naszym zdaniem da się tam dojechać tylko terenówką, ale zdarzyło nam się spotkać i ludzi w terenowym, starym golfie – a co! Nad Blankami byliśmy więc i w sobotę i w niedzielę. W niedzielę jechaliśmy sobie beztrosko, Anioł bardzo nalegał już na wyjście z auta, a tu nagle:
- kochanie zatrzymaj się – zawołałam.
- co się stało?
- tam leży nasz ręcznik!
- gdzie?
- w tym błocie! - to mój ulubiony ręcznik wysiadłam więc szybko z samochodu i niespodziewanie zapadłam się po kostki w błocie zanurzając w nim moje ulubione tenisówki z dziurą na palcu. Ręcznik jednak został uratowany i szybko wyprany w jeziorze, a potem w pralce.

DZIEŃ WCZEŚNIEJ:

- kochanie nie kładź ręcznika na dachu, bo zapomnisz
- nie zapomnę
- Sebastian ja już wsiadam do samochodu, wziąłeś już ręcznik z dachu?
- Już biorę. - oczywiście przekonana, że ręcznik przyjechał z nami nawet nie zauważyłam jego nieobecności.


Taka krótka opowiastka, tym razem bez zdjęć.
Pozdrawiam ciepło i znikam na jakiś czas (w domu nie mamy internetu)!